آقای مهندس آشتیانی در بازدید از یک واحد حدود 100 متری با ساختمان درز بند معمولی در شهر تهران که لوله کشی قدیمی آن جمع آوری شده و لوله کشی روکار در آن اجرا شده مشاهده نمودند که ضمن عدم اجرای شیر فطع کن واحد رایزر مستقیما روی نما اجرا شده و به آشپزخانه وارد و دو انشعاب اجاق گاز و پکیج داده شده است. پکیج قدیمی با عمر حدود دو سال از نوع گروه C بوده و نحوه نصب آن طبق شکل بالا است و دودکش آن در خروج از ساختمان به صورت زیر اجرا شده است. چگونه این موضوع قابل بررسی است؟
اصولا روش نصب پکیج فن دار قبلا در این لینک کاملا توضیح داده شده عنوان گردیده این نوع نصب یکی از اشتباهات رایج نصب است. چون دستگاه از نوع گروه C است بایستی بر اساس روش نصب دستگاه اجرا شود. در این میان چند نکته برای پروژه فوق لازم به ذکر است.
چون ساختمان درز بند معمولی است نصاب شاید این تصور را کرده که با تامین هوا از داخل برای فضای نامحدود فقط محصولات احتراق را به بیرون هدایت کند. در این حالت باید همان دودکش استاندارد دستگاه نصب می شد. یعنی همان نوله سایز پایین تا لبه نما ادامه می بافت و لبه آن روی نما قرار می گرفت. احتمالا طبق شکل بالا چون نخواسته اند از دیوار نمای اصلی ساختمان لبه دودکس فن دار به بیرون برود روی دیوار جانبی این عمل انجام شده و در این فضا چون بازشوها ( پنجره) دیده می شود در خروج برای دهانه دودکش کلاهک H اجرا شده است. هر چند این نوع نصب می تواند اختلالات در عملکرد دستگاه ایجاد نماید. بهترین حاللت نصب این سیستم این است که دقیقا دهانه روی نمای ساختمان بیزون آمده و از طریق دودکش دوجداره عملیات نصب انجام شود تا ضمن تامین هوا از خارج، محصول احتراق بدون مانع و طبق ضوابط تولید و ابلاغهای دفتر مقررات ملی ساختمان به بیرون فضا هدایت شده باشد. اگر هدف نصب طبق شکل بالا بود نیازی به دستگاه گروه C نبود و با یک دستگاه پکیج معمولی هم چنین اجرایی امکان پذیر بود. زیرا برخلاف تصور عامه این فن در گروه C حداکثر دو تا سه متر پرتاب داشته و با مکانیزم عجیب و قریب عملا کارایی پرتاب از آن گرفته شده است باید یاد آوری کرد که برای هر واحد مسکونی طبق مقررات شیر قطع کن واحد که در دسترس برای ساکنین است الزامی می باشد و در این خصوص هیچ نوع استدلالی توجیه پذیر نبوده و قابل تفسیر نیست زیرا در متن مقررات صراحتا آمده و تبصره ونک ماده ندارد.