یادداشتی از خاطرات یک مهندس
امروز 90/3/5ساعت ۵ بعد از ظهر به همراه یکی از مهندسان با سابقه و سختگیر (قابل توجه ...) به یک ساختمان ۳۰ واحدی که دارای سیستم گرمایشی حرارت مرکزی و یک کنتور مشاع با گرید ۱۰۰برای استفاده ۳۰ خانوار، طراحی گردیده،جهت بازدید، مراجعه نمودیم. مجری و مالک بدون اطلاع دهی به نظام مهندسی کار را تمام کرده بودند.
حال فقط یک مهر و امضا
را از مهندس ناظر طلب داشتند. مشخصات ملک عبارتست از: ۳۰ واحد در ۵ طبقه در هر طبقه ۶ واحد. یک طبقه پارکینگ و یک طبقه زیر زمین.
دودکش های موتورخانه با ظرفیت مناسب
از فضای مشاع و خارج از ساختمان عبور داده شده بود. اما برای ۲۰ واحد از ۳۰ واحد
شومینه
در نظر گرفته شده بود که متاسفانه طراحی و اجرای آن ها اصلا اصولی نبود.
کوره شومینه کوچک بوده و مجرای عبور دود آن نیز خیلی تنگ و کوچک ساخته شده بود. با تذکری که مهندس ا. م. دادند دریافتم که دودکش تا بالای فضای کوره شومینه ،کشیده نشده است.یعنی در حقیقت برای ارتباط دادن فضای بین بالای کوره شومینه و دودکش اصلی -که تا پشت بام بالا رفته بود-، از لوله رابط استفاده نشده بود.
مشکل دیگری که در دودکش شومینه ها وجود داشت این بود که دودکش ها بصورت
لب به لب کاملا فیکس نشده بودند ولی شاقولی دودکش ها مناسب بود. چیزی که معمولا در اجرای دودکش ها کمتر دیده می شود.
مالک اذعان داشت که اتصال دودکش ها با استفاده از خاک نسوز و مخلوطی خاص که اسمش را نمی دانست و تور مرغی، دودبند شده است.
با تناقض گویی هایی که در بیانات مجری و مالک دیدم بنده اعلام کردم بجز شومینه ها، سیستم لوله کشی را با تست فشار تایید می کنم.
نکته ای که می خواهم اشاره کنم این است که چرا بدون اطلاع به مهندس ناظر، کار را شروع می کنند و بعد از اتمام کار مهندس را خبر می کنند. اگر مهندس بر اجرای کار نظارت داشت قطعا نحوه اجرای صحیح دودکش ها را متذکر می شد.
حال اگر تایید شود من مهندس باید عذاب وجدان داشته باشم که آیا درست کار شده است یا نه؟ مخصوصا در بعضی از واحدها که دودکش در نزدیکی حمام و اتاق خواب ساخته شده است.
اگر تایید نشود هزینه ای که مالک برای ساخت شومینه و دودکش ها کرده است تا حدی هدر می رود و از شومینه فقط دکورش باقی می ماند. البته حالت دوم یک حسن دارد و آن اینست که زین پس مالک و مجری می فهمند که قبل از انجام کار ، مراتب را به مهندس ناظر اطلاع دهند.