وقتی با یکی از مهندسان قدیمی عضو نظام مهندسی در رشته تاسیسات در خصوص نحوه کاندیداتوری او برای انتخابات نظام مهندسی ساختمان و شرکت در جمع تشکلهای موجود و یا خودجوش مهندسی جویا شدم با کمی اخم او مواجه شدم. من از وی پرسیدم برای حضور در انتخابات چه برنامه ای داری گفت من که خیلی برنامه ها دارم و بدنبال اجرایی نمودن آنها هستم اما برای ورود به فضای انتخابات و حضور در کنار سایرین در لیستهای انتخاباتی همیشه دعوا بر سر چیدمان گروه عمران و معماری است زیرا با تعداد نفرات برتر در هیات مدیره همیشه مناقشه اصلی برای انتخاب آنها در اولویت است . و کمتر توجهی با سایر اقلیتهای هیات مدیره می شود. حتی اگر بهترین یا بدترین در رشته های جانبی باشی اهمیتی برای کسی ندارد . زیرا آرای ما نه تنها در هیات مدیره بلکه در انتخابات هیات مدیره تعیین کننده نیست به قولی هر که بامش بیش برفش بیشتر. برای همین عمده تشکلها برای رشته های غیر از عمران ومعماری عموما سرمایه گذاری جدی انجام نداده و در دقایق آخر بر حسب شرایط تصمیم گیری می نمایند. حال در این شرایط بنده به دنبال برنامه و اقدام عملی باشم یا نباشم اصل ماجرا چیز دیگری است . این یک حقیقت تلخ برای حضور رشته های اقلیتی از لحاظ تعداد در انتخابات هیات مدیره بوده که فرایند نظام مردم سالاری را برای حضور همه جانبه رشته های هفت گانه درحرفه مهندسی ، انتخابات نظام مهندسی و هیات مدیره آن مورد خدشه قرار می دهد و به قول ما آذری ها رشته تاسیسات "ریحان مرزه دی".